پایان نامه كارشناسی ادبیات نمایشی با عنوان بررسی زبان در آثار نمایشی مرحوم علی حاتمی

          عباس 
            بازدید : 168
          شنبه 03 بهمن 1394
           نظرات (0)
        

پایان نامه كارشناسی ادبیات نمایشی با موضوع نظری:بررسی زبان در آثار نمایشی مرحوم علی حاتمی

و موضوع عملی:نگارش نمایشنامه آقادار نمایشنامه آقادار

مقدمه :

باغ همیشه گل خواهد داشت ، در نبودن این گل ، گل دیگری هست ، همانطور كه تو نخواهی بود و آدمهای دیگری خواهند آمد ، اینكه ما نباشیم چه تأسفی دارد ، حرف ، حرف بودن است ، روز ، روز توست ، طلسم به نام توست ، می شود طلسم را شكست ، می شود طلسم را شكست .در اغلب كتاب ها و پایان نامه ها دیده ام كه مقدمه ای می گذارند بنابراین نوشتن را با قسمتی از دیالوگ ماهیگیر در نمایشنامه ی حریر و ماهیگیر مرحوم علی حاتمی آغاز كردم تا مقدمه ی این رساله كه شاید تمام اندیشه چهار سال تحصیلم در آن است لبریز است یاد او باشد .حاتمی با وجود تمام بودنش ناتمام رفت ، او نماند همانند نمایشنامه هایش . مرگ او نیستی او نیست . مرگ او آغاز تولدیست .

او رفت اما فیلمهایش ماندند و به حیات خود ادامه دادند . حاتمی هنرمند نامدار ایرانی بود . هنرمندی كه نزدیك به سه دهه شاهد حضور كم و بیش پیوسته او در صحنه های نمایش بودیم او را به واسطه فیلم ها و سریالهایش می شناسند . اما او قبل از فیلمسازی و فیلمنامه نویسی ، كار خود را با نمایشنامه نویسی آغاز كرده است . نمایشنامه هایی كه با زبان خاص كمتر از آنها نام برده شده است او جزء آغازگران فرم خاصی از نمایشنامه نویسی ایران بود اما متأسفانه اگر امروزه در حضور دانشجوی تئاتر از نمایشنامه نویس بودن او سخن بگوئیم با دیده تعجب به این موضوع می نگرد .

هنر ایران او را به عنوان علی حاتمی فیلم ساز در حافظه خود ثبت كرده است ولی به راستی چرا نمایشنامه های او به اندازه ی فیلمهایش دیده و خوانده نشد . شاید علت این باشد كه حاتمی پای نمایشنامه ها و تجربه های تئاتری خود نماند و یا شاید هیچگاه جایی برای ثبت آثار خود نداشت . حاتمی در سالهای آخر عمر سعی در جمع آوری آثار خویش نمود تا بتواند همچون فیلمهایش در ذهن ها ثبت كند . در مورد حاتمی و آثار و زبان جذاب او هرچدر بگوئیم كم گفته ایم . حاتمی با اینكه نیست اما باقی ماند زیرا او زندگی را با بودن آغاز كرد .در پایان امید است كه این رساله مقبول طبع دوستان و علاقه مندان به آثار حاتمی قرار گیرد و باشد كه باقی بماند زیرا « حرف ، حرف بودن است » .

کلمات کلیدی:

ادبیات

نمایشنامه

علی حاتمی

هنرهای نمایشی

زندگینامه علی حاتمی

علی حاتمی در سال 1323 در کوچه اردیبهشت ، واقع در خیابان شاهپور تهران متولد شد .خیابان شاهپور در همان محله ای بود که رضا خوشنویس « هزار دستان » در زیر سه پایه و انبرداغ به عنوان نشانی محل سکونتش به مفتش شش انگشتی بروز می دهد .مادرش خانه دار بود و پدرش شغل مهم صفحه آرا در یک چاپخانه را داشت . علی ( با نام اصلی عباسعلی ) دومین فرزند پسر خانواده حاتمی بود . تابستان ها با تعطیل شدن درس و مشق به نزد پدرش در چاپخانه می رفت . خودش گفته است : « از همانجا ، در محل کار پدر ، در فضایی آغشته به ذرات سرب و در لابه لای گارسه و صدای ماشین ملخی با رمز و راز حروف آشنا شدم و به تدریج کلام برایم اهمیت بسزایی پیدا کرد » .

در همان ایام در هشت یا ده سالگی ، به بیماری سختی مبتلا شد که به ناچار در منزل یکی از بستگان متعین و اشرف زاده مادرش که پزشک بوده است بستری شد . خانواده ای با نسب و فرهنگ قاجاری . اقامت در آن خانه و حشر و نشر با ساکنان آن در پایان برای او نتایجی در برداشت که یکی از آنها آشنایی با زندگی و فرهنگ اشرفی و قاجاری بود و دیگری فراگیری حکایت ها و قصه های رنگین . حاتمی در این رابطه گفته است : « از خانه پدری فقط آن چیزهایی را که مستقیماً به مادرم مربوط می شد و در خاطرم محفوظ مانده است . شاید به جهت اینکه مادرم را در نوجوانی از دست داده باشم » حاتمی در همان سالهای تحصیل ، به اقتضای سن و سال ، نمایشنامه های کوتاهی نوشت که در کوچه پس کوچه های محله شان ، به همراه گروهی از دوستانش اجرا می کرد . شوق نمایشنامه نویسی پای او را به تماشاخانه های لاله زار باز کرد که در ساعات روز ، قبل از تاریکی هوا ، بلیتشان ارزان تر بود . در آنجا بود که محسور بازی هنرمندانه جعفر توکل شد .

دانلود در ادامه مطلب

ادامه مطلب ...

پایان نامه کارشناسی نمایش گرایش ادبیات نمایشی با عنوان نظری بازکاوی بحران هویت در آثار اوژن یونسکو

          عباس 
            بازدید : 92
          یکشنبه 27 دی 1394
           نظرات (0)
        

پایان نامه کارشناسی رشته نمایش گرایش ادبیات نمایشی با عنوان نظری بازکاوی بحران هویت در آثار اوژن یونسکو

و عنوان عملی نمایش نامه‌ی یک شب معمولی

مقدمه:

آنچه در این پروژه مطالعاتی ، تاریخی ، تطبیقی از پیش روی شما می گذرد ، شامل ارائه تصویری شفاف از بحث بحران هویت در نمایشنامه های اوژن یونسکو است که با توجه به اینکه یونسکو نماینده اعظم این عصر مدرن است بی شک پرداختن به پیش زمینه های تاریخی و مطالعاتی آن از مفهوم اضطراب که اس و بنیان محوری بحران هویت است امری ضروری است . بی شک ارابه های مدرنیسم از خرابه های سنت می گذرد و سنت تئاتری و آنچه که مورد قبول اندیشمندان تئاتر و فلسفه هنر است ریشه در عصر یونان باستان دارد عصری که بی گمان اگر در هر مبحثی بدان پرداخته نشود آن بحث عقیم و سترون است.

اما در روش مطالعاتی تطبیقی این پروژه ابتدا بحث پیشینه مطالعاتی مقدماتی جای دارد که در آن نگارنده سعی بر آن کرده است که مفهومی کلی اضطراب را از عصر یونان تا مسیحیت و سپس در عصر جدید( دوران مدرن ) در فصل اول به خوبی تعریف کند و از آن تصویری روشن ارائه کند .در فصل دوم نیز به تعریف واژه های بنیادین مدرن ، مدرنیسم و مدرنیته پرداخته است تا با دادن اطلاعاتی از این واژه ها و مفاهیم و کاربرد آنها مقدمات بازکاوی اضطراب را در دوران مدرن در آثار اوژن یونسکو ایجاد کند تا ذهن خواننده را کمی بیشتر، موشکافانه به تحلیلها معطوف سازد.در فصل سوم فیلسوفان ،‌متفکران و منتقدان مدرنیسم را از پیش دیدگان شما می‌گذرانیم که به نوعی می توان نام فیلسوفان بحران را به آنها داد چرا که با اندیشه‌های نو و آوانگارد اینان بود که بشر پا به عرصه های جدیدی در حیات خویش گذاشت که حاصلش را به وضوح در دو جنگ بین الملل اول و دوم می توان دید و تاثیراتش را اکنون در جامعه و روان افراد می توان لمس کرد.

در فصل چهارم ، ابتدا به تعریفی جامع از چیستی آنچه که عصر اضطراب نامیده می شود پرداخته شده و سپس به نظر منتقدان و تئوری پردازان به نام قرن حاضر ، تا با ارتقای این مفهوم در ذهن خوانندگان به این مهم دست یابد که اولاً اضطراب چیست و ثانیاً اضطراب مادر و پیش زمینه بحران هویت انسان مدرن می باشد.و در فصل پنجم با توجه به آنچه که از ابتدا از پیش دیدگان شما خوانندگان گرامی گذرانده است به تحلیل و بازکاوی اضطراب و بحران هویت و برشمردن مؤلفه های عینی آن در آثار و شخصیت های خلق شده توسط اوژن یونسکو پرداخته است که البته نگارنده با توجه به محدودیتهای پروژه به مهمترین و نزدیک ترین نمایشنامه‌های اوژن یونسکو به این مفهوم دست به انتخاب زده است باشد که مقبول و مطبوع واقع گردد.

آنچه كه مرا واداشته تا جهت این دانشنامه را به عصر اضطراب معطوف كنم چیزی جز احساس یك حقیقت نیست كه تجلی آنچه كه بشر به عنوان تئاتر و مكاتب ادبی فلسفی در كارنامه خود دارد تنها پاسخی است به اضطرابهای فردی و جمعی او. به گفته منتقد بزرگی چون ژان كوكتو بنیاد طبیعت، بدكاره است و مرگ و محروم ماندن از طبیعت باعث اضطراب فرد در زندگی می‌گردد.طبیعت ماسك‌هایی بر چهرة خود در عصر‌های مختلف می‌زند كه انسان آن عصر باید این ماسك‌ها را بشناسد و بفهمد- در شناخت این ماسك‌ها است كه بشر ضعف از خود نشان می‌دهد و به این گونه است كه فقط از میانه امیال و عواطف خویش، بلكه در مواجه با نفس خود نیز به سرگردانی می‌افتد.